12 Jul Gewoon. Sam.
Een kolkende, uit haar dak gaande mensenmassa. Sam Feldt krijgt het ogenschijnlijk moeiteloos voor elkaar. De in Boxtel geboren en getogen deejay speelt een thuiswedstrijd op We Are Electric. En ik mag erbij zijn.
Van zenuwen lijkt geen sprake te zijn. Tenminste, bij Sam. Springend en dansend brengt hij als afsluiter van het driedaagse dancefestival duizenden bezoekers in extase. Een opeenvolging van grote hits passeert de revue. Vuur, confetti en rookmachines gaan mee met het ritme van de opzwepende beats. En ik? Ik mag erbij zijn.
En dus fiets ik opgetogen en stiekem een beetje nerveus richting landgoed Velder. Na even zoeken vind ik de juiste backstage-ingang en ga ik naar hem op zoek. Ik vind hem snel. Hij loopt in zijn eentje naar een kleine tent waar een tafel, een aantal stoelen en een koelkast stonden. ‘Hoi Sam’, zeg ik, best onder de indruk. ‘Ik denk dat wij een afspraak hebben.’
Jongenskamer
Sam weet ervan. Hij vraagt mij en mijn lief – die ik meenam – wat we willen drinken en gaat tegenover me zitten. Ik besluit de schroom van me af te gooien en mijn vragen te stellen. Want daar ben ik goed in. Mensen aan het praten krijgen. En Sam kan praten. Hij vertelt over zijn week. Landen als Spanje, Portugal en Duitsland passeren de revue. ‘Morgen ga ik naar Oeganda. Voor mijn stichting GreenSeat maak ik daar een reportage. GreenSeat zet zich in voor een duurzamere wereld en een schoner milieu door CO2-uitstoot te compenseren. Hoe? Door te investeren in wereldwijde projecten om zo mijn vluchten CO2-neutraal te maken.’
Jaarlijks maakt de deejay ongeveer 150 vluchten. ‘In de zomer sta ik op de automatische piloot. Ik vlieg de hele wereld rond en draai op de meest bijzondere plaatsen deejaysets.’ Niet slecht voor de man die als kind een silent disco, een rookmachine én een discobal op zijn jongenskamer had.
Ik zie hem voor me, een kleine jongen met grootse dromen. Plaatjes draaiend in zijn kamer en op schoolfeestjes. ‘Ik wilde altijd al deejay worden en heb er alles aan gedaan om te slagen.’
Trots
Geslaagd is Sam ontegenzeggelijk. Pulse, de naam van de tent waar de voormalig Boxtelaar spint, staat bomvol. Duizenden bezoekers van We Are Electric hebben gewacht op zijn show: de apotheose van het dancefestival. Ook zijn moeder staat aan de zijkant van het podium. Ik vraag haar of ze trots is op Sam. Ze knikt bevestigend: ‘Maar niet omdat hij een bekende deejay is. Ik ben trots hem te zien doen wat hem gelukkig maakt. Ik ben trots zoals elke moeder trots is op haar kind. Ik ben trots dat hij Sam is. Gewoon. Sam.’
Ze neemt me mee naar de achterkant van het podium. ‘Kijk, hier kun je hem nog beter zien. Als ‘de moeder van’ word ik steeds brutaler. Ik ga vaak met hem mee.’ En vandaag? Vandaag ben ik er ook bij…