We schrijven 1984. Ik ben zes jaar, het is zaterdagavond en ik kom net uit de douche. In mijn wit-blauwe poezenpyjama ren ik naar de huiskamer. “Papa!”, roep ik. “Ik wil dansen!”. Mijn vader weet precies wat ik daarmee bedoel. Hij zet zijn Arizona platenspeler...
Toen ik een klein meisje was, was het verlies van mijn opa’s en oma’s het ergste dat me kon overkomen. Ik heb het grote geluk dat mijn eerste grootouder, de moeder van mijn moeder, pas stierf toen ik 22 jaar was. Tot die tijd heb...
Het is 14.00 uur. Serieus? 14.00 uur pas? Jazeker. Want hoewel het voelt alsof ik er twee werkdagen op heb zitten, blijkt – getuige de klok – dat ik nog wat uurtjes te gaan heb. Werkuren wel te verstaan, want tot een half uur terug...
‘Zo’n grijze dag moet je gewoon zelf inkleuren.’ Ja, het is mijn motto. Ik weet het en strooi ermee als ware het gekleurde confetti. Als mijn dochter zich stierlijk verveelt of haar tweelingzus níet de perfecte tekening maakt. Ik troost mijn jongste ermee na een...
Terwijl ik druk bezig zou moeten zijn met schrijfopdrachten, dwalen mijn gedachten af naar carnaval. Hoeveel nachten slapen is het nog voor het leutfeest losbarst? Éen, twee, drie… wacht! Elluf! Het zottengetal! Ik kan dan ook maar één ding doen. Een blog schrijven over het in...
Grootse dromen had ik als klein meisje, woonachtig in de Sint-Willibrordstraat. Met de jongens in de straat speelde ik op het pleintje een potje voetbal in de zon, rolschaatsten we tientallen rondjes om de blok en deden we rollenspelen. Natuurlijk was ik de prinses want...
Een kolkende, uit haar dak gaande mensenmassa. Sam Feldt krijgt het ogenschijnlijk moeiteloos voor elkaar. De in Boxtel geboren en getogen deejay speelt een thuiswedstrijd op We Are Electric. En ik mag erbij zijn. Van zenuwen lijkt geen sprake te zijn. Tenminste, bij Sam. Springend en...
Stiekem gluur ik richting de tafel waaraan zij zit. Hoewel ze al 82 lentes telt, zit ze kaarsrecht en is haar lange witte haardos gedraaid in een gesoigneerde knot. Ze heeft het hier duidelijk voor het zeggen: Giuliana Galeotti Ottieri Della Ciaja. De ‘Marchesa’, ofwel...
Graag struin ik door de bossen. In mijn eentje heb ik zo flink wat kilometers afgelegd en een veelheid aan gewassen en dieren gespot. Zo ook vele kikkers en zelfs af en toe een verdwaalde dikke pad. Het is voor mij op dit soort momenten...
Hij kan immens stoer doen, de jongste. Met uitspraken als ‘Ik ben de beste, ik ben Messi’ en ‘ik zit al in groep 2 hoor’ maakt hij dan ook grote indruk op de meisjes en ietwat verlegen jongens uit zijn klas. Hij kan heel hard...